Kontrakt z NFZ – podstawowe obowiązki świadczeniodawcy

Udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych przez NFZ wymaga znajomości wielu różnych aktów prawnych  regulujących obowiązki po stronie placówki i personelu medycznego.

NFZ na bieżąco i w całym kraju przeprowadza kontrole świadczeniodawców. Skutkiem kontroli NFZ może być m.in. kara umowa, czy natychmiastowe rozwiązanie kontraktu, gdy NFZ stwierdzi niewłaściwą realizację kontaktu. 

podstawowe akty prawne

Do najważniejszych aktów prawnych, które musi znać i stosować każdy podmiot realizujący kontrakt należą:

1. ustawa z 27.08.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;
2. rozporządzenie Min. Zdrowia z 08.09.2015 r. w sprawie ogólnych warunków umówo udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej;
3. rozporządzenia „koszykowe” wydawane przez Min. Zdrowia, w których został zawarty wykaz świadczeń gwarantowanych w danym zakresie (np. z zakresu POZ, AOS, programy zdrowotne, leczenie szpitalne) + warunki realizacji danego świadczenia dot. m.in. personelu medycznego, budynków i pomieszczeń, wyposażenia w sprzęt i aparaturę medyczną;
   
   np. rozporządzenie z  24.09.2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, rozporządzenie z 06.11.2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia stomatologicznego, czy rozporządzenie z 06.11.2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej
   
   
4. rozporządzenie Min. Zdrowia z 26.06.2019 r. w sprawie zakresu niezbędnych informacji przetwarzanych przez świadczeniodawców, szczegółowego sposobu rejestrowania tych informacji oraz ich przekazywania podmiotom zobowiązanym do finansowania świadczeń ze środków publicznych.

podstawowe obowiązki świadczeniodawcy

Do najważniejszych obowiązków świadczeniodawców należy:

1. udzielanie świadczeń w pomieszczeniach odpowiadających określonym wymaganiom
2. udzielanie świadczeń w sposób kompleksowy obejmujący wykonanie niezbędnych badań, w tym badań laboratoryjnych i diagnostyki obrazowej, oraz procedur medycznych związanych z udzielaniem tych świadczeń
3. udzielanie świadczeń zgodnie z określonym w umowie harmonogramem oraz planem rzeczowo-finansowym (m.in. przerwa w udzielaniu świadczeń wymaga zgody NFZ; zmiany w harmonogramie personelu wymagają zgłoszenia NFZ)
4. podanie do wiadomości świadczeniobiorców w miejscu udzielania świadczeń określonych informacji, w tym m.in.:
   – o godzinach i miejscach udzielania świadczeń w poszczególnych zakresach świadczeń,
   – zasad zapisów na porady i wizyty, z uwzględnieniem świadczeń udzielanych w warunkach domowych / o możliwości i sposobie zapisania się na listę oczekujących
   – trybu składania skarg i wniosków u świadczeniodawcy
   – posiadanych udogodnień dla osób niepełnosprawnych
   
5. zapewnienie bieżącej rejestracji świadczeniobiorców / prowadzenia list oczekujących
6. obowiązek poszanowania praw świadczeniobiorcy, w tym m.in. dot. respektowania szczególnych uprawnień do świadczeń zdrowotnych, czy właściwej weryfikacji uprawnień pacjenta do świadczeń finansowanych ze środków publicznych; 
7. obowiązek poszanowania praw pacjenta – ujętych przed wszystkim w ustawie  z 06.11.2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta , w tym m.in. prawa do informacji o stanie zdrowia, prawa do wyrażenia zgody lub odmowy zgody, poszanowania godności i intymności pacjenta, prawa do świadczeń  odpowiedniej jakości, czy dostępu do dokumentacji medycznej.